Leestijd: 5 minuten

Een baan in loondienst klinkt als iets wat over het algemeen het meest logische is wat je doet na een opleiding. Maar er kunnen factoren zijn waardoor dit niet zo is. Het kunnen interesses zijn of niet voor een baas willen werken. Of – in mijn geval – lukte het mij tot vorig jaar niet om voor een baas te werken. Maar waarom lukt het dan nu wel? Ik deel graag hoe ik mijn leven indeel samen met een baan in loondienst en het hebben van fibromyalgie.

Nooit een baan bij een baas!

Als je me 5 jaar geleden had gevraagd of ik (ooit) voor een baas zou gaan werken, dan had ik gezegd: mooi niet! Op dat moment was het voor mij niet realistisch om voor een baas te (kunnen) werken. Ik besloot ongeveer 5 jaar geleden om voor mezelf te beginnen als fotograaf. Deze keuze was gemaakt omdat ik als zzp’er mijn eigen tijd kon indelen. Maar hiermee ook heel erg makkelijk kon inspelen op mijn lichaam. Daarnaast is het als fotograaf (ik werkte voornamelijk op buitenlocaties) in de wintermaanden een stuk rustiger, precies de maanden waar ik over het algemeen meer klachten heb. Dus eigenlijk kwam dat allemaal perfect uit. Toch?

Altijd aan staan

De keerzijde van een eigen bedrijf is dat ik wel altijd aan stond. En naar mate de tijd verstreek merkte ik dat ik daar steeds meer last van begon te krijgen. Niet per se dat ik alleen maar aan stond vanwege (mogelijke) klanten, maar ook in het kader van de website up-to-date houden, social media bij houden en nieuwsbrieven versturen. Het blijft natuurlijk hier niet alleen bij, die ideeën borrelen natuurlijk ook te pas en te on-pas op. Kortom, ik stond 24/7 aan.

Mindset is zó belangrijk

Ongeveer halverwege mijn zzp-bestaan ben ik met een coach aan de slag gegaan. Mijn mindset stond namelijk vooral op alles wat ik niet kan, in plaats van op wat ik wel kan. Er was geen ruimte voor wat anders dan ik al deed, zoals ik het deed.

Gaande weg kwam er ruimte, in mijn hoofd en lijf. Ik maakte steeds meer stappen. Het begon allemaal met een ritme creëren. Stapsgewijs begon ik een wekker te zetten. Steeds een beetje vroeger. Ik merkte op dat langere dagen helemaal niet zo erg waren en ik juist heel goed ging op dit kleine beetje structuur in mijn leven.

Nog meer structuur met een baan in loondienst

En die structuur smaakte naar meer structuur. Dat kon ik helaas niet vinden in mijn werk als fotograaf. Het was heel lastig om maar parttime fotograaf te kunnen zijn en leuk te kunnen verdienen. Het spookte toch al een tijdje door mijn hoofd om misschien eens ‘de stap’ te maken, en zo kreeg ik met wat hulp werk bij een gemeente.

Het bijzondere aan dit alles is dat structuur voor mij absoluut de key is. En dat terwijl ik van binnen eigenlijk het liefst een spontane ben. Structuur dus. En ik ben streng voor mezelf op deze structuur.

Hoe hou ik het vol?

Ik heb het geluk met een hybride-baan. Dat betekent dat ik deels thuis en deels op kantoor werk. Dat is voor mij niet alleen geluk, maar ook heel erg fijn voor mijn energie en lijf. Ik ga in principe 1 hele dag naar kantoor. Soms verdeel ik dat over 2 halve dagen, soms ga ik een hele dag. Dat is afhankelijk van de afspraken die ik heb. In die zin kan ik de structuur redelijk loslaten.
Ik werk 2,5 dag, waarvan twee hele dagen achter elkaar. Vervolgens ben ik een dag vrij, wat ik mijn mini-weekend noem. Daarna werk ik nog een halve dag. Hier wijk ik niet van af, tenzij er een hele hoge uitzondering is. Deze hele hoge uitzondering heeft zich nog niet voorgedaan, want het moet wel echt noodzakelijk zijn. Als ik te veel zou afwijken van mijn ritme, dan gaat dat een probleem voor mezelf vormen. Niet echt wenselijk, toch?

Werkt dat ook echt in de praktijk?

Eigenlijk wel. De meeste collega’s weten ook wat er aan de hand is, waardoor het makkelijker is met communiceren waarom iets niet kan. Ik probeer mijn afspraken zoveel mogelijk op één dag te plannen. Reizen is voor mij namelijk ook vermoeiend, dus hoe minder ik op en neer hoef naar kantoor, hoe beter. Lukt het niet, dan probeer ik twee halve dagen naar kantoor te gaan.

Uit eigen ervaring heb ik geleerd dat het helpt als je uitlegt waarom het niet gaat of waarom je maar beperkt op kantoor bent bijvoorbeeld. Dan kan een collega zich veel makkelijker aan jou aanpassen, dan wanneer ze het niet weten.

En ik heb ook het geluk dat wanneer het dus even niet zo lekker gaat, ik ook (tijdelijk) alleen maar thuis kan werken. Zodra het niet zo lekker gaat, heb ik wat meer last van allerlei prikkels. Ook de prikkels op kantoor en onderweg.

Hoe kan jij toch aan de slag in loondienst met fibromyalgie?

Ik wil eerst even zeggen dat waar een wil een weg is en dat niets onmogelijk is. Ik dacht hiervoor oprecht dat ik nooit voor een baas zou kunnen werken. Het was gewoon geen optie. Maar eigenlijk is niets minder waar. Wat wel belangrijk is, is dat je weet wat voor jou belangrijk is. Is dat structuur? Of juist flexibiliteit? Heb je collega’s nodig of werk je liever alleen? Kun je ook tevreden zijn met een minder zware baan?

Voor iedereen is er een plekje om zijn ei kwijt te kunnen, zich nuttig te voelen, mee te kunnen doen in de maatschappij. Het is vooral aan jou om te bepalen wat je nodig hebt en daarbij iets te vinden wat past. Dat is niet makkelijk, maar niet onmogelijk.

Vragen op Instagram

Ook had ik afgelopen week op Instagram Stories een vragensticker geplaatst waarin jullie vragen konden stellen, zodat ik deze aan dit artikel kon gaan toevoegen. Ik heb twee mooie vragen gekregen en deels zijn ze hier al wel beantwoord, maar ik zal ze hier ook nog even uitgebreid beantwoorden.

Wat zijn de dingen waar je dagelijks tegenaan loopt?
Gelukkig loop ik niet meer dagelijks tegen problemen aan. Wat dat betreft is alles best wel goed in balans. Behalve wanneer ik veel last heb. Dan heb ik moeite met opstaan, omdat ik slechter slaap. En omdat ik moe ben door het slechte slapen, kan ik ook minder werk verzetten dan op een dag (beter gezegd: in een periode) dat het beter of zelfs gewoon goed gaat. Sowieso heb ik sneller last van prikkels wanneer ik me niet zo goed voel. Bijvoorbeeld als het druk is op kantoor, maar ook de reis er naar toe kan dan al te veel zijn.

Wat doe je op een dag met veel klachten/weinig energie?
Dit gaat bij mij eigenlijk altijd gepaard. Heb ik meer klachten, dan heb ik ook minder energie. Ik moet dan echt gas terug nemen. Maar dat is niet altijd makkelijk. Ik vind het soms nog lastig om aan te geven aan mijn collega’s dat het te veel wordt. Dan wacht ik soms bijna te lang om aan te geven dat ik rustiger aan moet doen. Echt nog wel een leerpunt voor mezelf.
Maar eigenlijk neem ik dan minder taken op me, probeer ik nog wel te werken. Als werken niet gaat dan trek ik me terug. Meestal heb ik dan aan een dagje genoeg om op te laden en dan ben ik er weer.

Inspiratie

Ik hoop dat ik anderen met fibromyalgie, of een andere aandoening, hiermee kan inspireren. Niets is zo fijn je ergens nuttig mee te maken, onder de mensen te zijn, bezig te zijn en ook ritme. Als je na dit artikel nog vragen hebt, mag je ze altijd stellen. Zowel hieronder als via de mail.