Zelfzorg, selfcare. Eigenlijk weten we allemaal wel dat we daar aan mee moeten doen. Maar laat ik nou eens eerlijk zijn dat het er ook echt wel eens bij in schiet. Gisteravond kwam ik tot zo’n besef momentje dat ik best wat beter voor mezelf mag (moet!) zorgen. Het schoot er de afgelopen tijd (zeg maar bijna een jaar) een beetje bij in.
Blame it on… me
Ik kan de hele tante C situatie wel de schuld geven. En deels is dat misschien ook wel zo. Maar eigenlijk ligt de bal altijd bij mezelf. Ik merk(te) dat ik gewoon minder zin had om goed voor mezelf te zorgen. Überhaupt had ik weinig zin in iets. Nou ja, er kon ook bijna niets. Dat scheelt. Maar de zin en drive ontbrak om op zijn minst goed voor mezelf te zorgen.
Verveling
Verveling, het is misschien een gekke koptitel. Maar daardoor ging ik heel veel snoepen. Te veel. Ik eet vaak als ik mij verveel en dan ook echt geen gezonde dingen, want dat is geen troostvoer. We hebben vaker dan ooit pizza’s besteld en kapsalon. Allemaal erg lekker. Maar ja, als je eenmaal over die 30 jaar heen bent, blijven de kilo’s ook beter plakken. Bij mij althans.
In totaal ben ik denk ik rond de 4 á 5 kilo aangekomen in de afgelopen tante C tijd. En toen ik me dat besefte, schrok ik er wel even van. Ik zal eerlijk zijn dat ik nu niet meer, volgens BMI, op een gezond gewicht zit voor mijn lengte. En dat vind ik echt minder. Hoewel ik vroeger net geen ondergewicht had, had ik nooit verwacht om hier te staan.
Ik kom in beweging!
Ik wandel al best regelmatig. Al liet het weer zich een tijdje terug enorm afweten. Maar ik merk dat ik het daar niet mee red om op een gezonder gewicht te komen. En daarnaast wilde ik altijd al mijn spinning avontuur weer oppakken. En dat is precies wat ik nu weer kan gaan oppakken. Ik pak het gelijk goed aan, met een echte fietsbroek met zo’n kussentje (al vind ik pamper een beter woord) er in, schoenen en een bidon. Want ik ben a-sportief en dat had ik natuurlijk niet in huis.
Geef het tijd
Boos ben ik niet op mezelf. Ik was er zelf bij en ik weet waar het vandaan komt. Ik ben nu nog op tijd om er wat aan te doen. 5 kilo minder is ook niet onbereikbaar. Maar ik ga mezelf wel tijd gunnen. Ik moet mezelf tijd gunnen. Want hoe leuk het ook klinkt om maar ‘eventjes’een paar kilo af te vallen, die-hard sporten zit er voor mij sowieso niet in met mijn fobromyalgie. Dus ik zal geduld moeten hebben. En dat is ook oke.
Q: Ben jij ook (meer) gaan sporten? Of sport je helemaal niet juist?
Goed dat je er weer mee aan de slag gaat! Gaat ook zeker niet om de kilo’s maar of je lekker in je vel zit. Ik wil graag weer wat meer skaten, maar door drukte (en dat ik Noa dan heb) helaas nog te weinig tijd voor gehad. Wel ben ik wekelijks gaat sporten; elke Donderdagavond of Vrijdagavond ben ik aan het ringfitten. En probeer zeker met Noa vaak wandelingen te maken. Succes met spinning. Klinkt leuk!
Ik vind dat toch wel knap hoor dat je zoveel discipline hebt om thuis iets te doen. Dat heb ik echt niet haha. Ik moet echt echt naar toe en er voor betalen. Dat is mijn stok achter de deur. En wandelen doe ik natuurlijk ook veel met Budgie en met mooi/droog weer probeer ik altijd 30-45 minuten met hem te wandelen.
Wat goed dat je het sporten weer oppakt! Wat Saskia ook zegt, het belangrijkste is dat je goed in je vel zit en je gezond voelt. Welk gewicht daar ook bij hoort. Spinning heb ik ook eens een blauwe maandag gedaan en vond ik oprecht heel leuk. Verder doe ik graag aan hardlopen, wandelen en soms wat yoga/work-outoefeningen. Met een YouTube-video doe ik dat vaak gewoon 10 minuutjes tussen andere dingen door. Voor mij ligt de drempel om te sporten dan een stuk lager dan meteen een uur in de sportschool staan 😉