Het is inmiddels al 1,5 jaar geleden dat mijn beste vriendin overleed. Nog best vers allemaal dus. En dat gaat niet zonder een bepaalde impact. Sterker nog, ik ben wel anders (bewuster) gaan leven. En daar wilde ik het even met je over hebben vandaag. Haar overlijden heeft mijn leven echt veranderd. Hoe? Lees dan verder.
Het besef dat jij wel ouder wordt
Iets wat me nog altijd veel pijn doet, is dat ik me besef dat ik nu de leeftijd heb waarop zij gestorven is. Over een paar maanden word ik 34, een leeftijd die zij nooit heeft gehaald. Dat is erg confronterend en pijnlijk. Het voelt ook oneerlijk en beangstigend tegelijk.
Door dit besef ga je dus anders in het leven staan. Zijn andere dingen belangrijker geworden en richt ik mijn leven dus ook anders in. Ik maak me om bepaalde dingen dan ook veel minder druk dan voorheen. Gewoon omdat ze niet belangrijk (genoeg) zijn of omdat ik er op kan vertrouwen.
Bepaalde dingen wél doen
Waar ik sommige dingen misschien niet zou doen, denk ik nu bij alles dat ik het juist wel moet doen omdat J. dat niet meer kan. En niet omdat ik het niet zou willen, maar eigenlijk omdat ik geen excuses meer moet en mag maken om iets niet te doen. Je leven is nu eenmaal niet oneindig en waarom wachten tot het niet meer zou kunnen?
Dat gold dus ook voor het stoppen met mijn eigen bedrijf en weer een baan in loondienst te gaan zoeken. Maar ook gold dat voor het vrij laten van zeehondjes in Pieterburen bijvoorbeeld. Van die momenten of kansen die zich misschien niet meer zo vaak zich voor gaan doen, die grijp ik aan.
Relativeren kun je leren
Alles is relatief. Maar echt. Ik kon eerst helemaal niet goed relativeren, maar inmiddels heb ik dat wel geleerd. Tuurlijk maak ik nog wel eens een uitschieter, maar ik kom altijd weer terug naar mijn relativerende zelf. En dat is fijn. Je druk maken is zo zonde van je tijd. Je schiet er ook helemaal niets mee op.
Hoop levenslessen
Er zijn (vast) nog meer levenslessen die ik door dit grote verlies heb gekregen, waarvan ik me niet eens zo bewust ben. Maar van deze drie punten ben ik me erg bewust. En het zijn wel positieve veranderingen natuurlijk. Alleen jammer wat ervoor moest gebeuren.
Ik deel daarom mijn levenslessen dan ook met jullie om jullie bewuster te maken. Om je te inspireren. En te zorgen dat jij ook geen kansen laat schieten die zich voordoen.
Anderhalf jaar is echt nog niet lang, wat een gemis… Ik snap absoluut dat je anders in het leven bent gaan staan hierdoor. Kan me niet voorstellen hoe dit voelt voor jou. Hoop dat je het snel een plek kan geven en haar altijd bij je zal dragen.
Dankjewel voor je lieve berichtje. Absoluut een enorm gemis. Ik heb er ook nog steeds geen woorden voor.
Hoewel het natuurlijk verschrikkelijk is, vind ik het wel mooi om te lezen dat het overlijden van je beste vriendin je toch ook op een positieve manier heeft veranderd. Juist dit soort nare dingen doen je inderdaad beseffen dat het leven niet oneindig is.
Zelf had ik dat besef al jong, toen mij destijds 3-jarige neefje kanker had en op het randje van de dood lag. Gelukkig is het met hem goed afgelopen, maar op dat moment (ik was 13) besefte ik al goed dat je echt zoveel mogelijk moet genieten omdat morgen zomaar de laatste dag kan zijn.
Dan was je inderdaad jong. Maar geen verkeerd besef wat mij betreft. Het is wel – een hele harde – realiteit natuurlijk. In die zin is mijn leven ook gewoon zinvoller geworden. Dat is gewoon heel fijn. Ik weet zeker dat ze trots op me is 🙂
Ja, dat weet ik ook zeker!