Een brief aan Joyce #1 | Even bijkletsen

Joyce van enjoycelife.nl is mijn penvriendin geweest. Ik weet eigenlijk niet eens meer hoe dat zo tot stand is gekomen, maar we hebben best wat brieven heen en weer gepend. Uiteindelijk strandde dit, want ja de postzegels zijn wel prijzig te noemen. Best wel jammer, vonden we allebei. Joyce was degene dit met dit super leuke idee kwam.

Een brief via je blog

Zoals ik al zei, de postzegels zijn niet meer goedkoop te noemen en eigenlijk stijgt de prijs alleen maar. Toch vonden we het allebei best jammer dat we eigenlijk geen brieven meer naar elkaar schreven.
Het lampje ging bij Joyce al gauw branden. Waarom schrijven we onze brieven niet naar elkaar via onze blog? Ik was meteen enthousiast. En ik mag ook gelijk de eerste zijn. Spannend!

De eerste brief

Lieve Joyce,
Jeetje, dat is wel écht heel erg lang geleden dat we een brief schreven naar elkaar. Ik weet echt niet meer wanneer de laatste was. Helaas kan ik het nu niet opzoeken, want de brieven liggen in een doos op de opslag. Maar ik weet dat het lang geleden is. Volgens mij hebben we zelfs een tijdje via e-mail geprobeerd, als ik mij niet vergis? Ik weet in elk geval wel dat ik e-mailen snel vergeet. Ik moet daar meteen op reageren, anders verdwijnt de mail onder een hoop reclame.
En omdat het dan zo lang geleden is, ben ik wel benieuwd hoe het met je is. Niet gewoon hoe het gaat, maar hoe het nu écht met je gaat? Wat houd je nu allemaal bezig? Ik had gezien dat je bent verhuisd, hoe bevalt het?
Ik heb best veel vragen, want eigenlijk hebben we elkaar weinig meer gesproken. Zo stom! Des te leuker is dat we het weer oppakken.

Ik weet niet of je het al eens was opgevallen, maar ik heb dus een podcast. En dat vind ik echt kei tof. Maar wat nog leuker is, is dat ik steeds vaker reacties krijg op mijn podcasts. Gewoon via een privé berichtje sturen mensen dan hoe inspirerend ze het vinden. Daar word ik dan weer zo blij van. Want dat is precies wat ik zou willen. Mensen inspireren. Er zijn altijd mogelijkheden.
Zo hoorde ik vandaag voor het eerst over dropshipping. Lang verhaal kort: je koopt digitaal je producten in bij een leverancier en verkoopt deze dus via je webshop. Je bent zelf niet verantwoordelijk voor de verzending, want dat doet je leverancier. Eigenlijk ben je alleen maar een verkoopkanaal. Dat vond ik echt super interessant. Had ik eerder moeten weten toen ik nog mijn webshop had. Dan had ik wellicht met zo’n partij kunnen samenwerken. Voor nu zit dat er niet in. Ik richt me liever even op 1 ding tegelijk. Maar zeg nooit nooit. Wie weet als er ooit weer ruimte is dat ik zo iets wil gaan doen met mijn handgemaakte sieraden. Oja, ik had je toen der tijd ook nog wat gestuurd toch? Ik wil in elk geval via mijn Instagramaccount nog een poging wagen. Zeg maar een instashop bouwen. Daarvoor moet nog veel gebeuren, maar kan daar nu nog weinig mee doen aangezien alles – uhh tja – in de opslag ligt.

Goed, mijn brief is eigenlijk alweer een heel eind. Dus dat eind ga ik er ook even aan breien.

Liefs, Simone