Dementie is een schrijnende ziekte. Dat wisten we natuurlijk al. Maar als je het van dichtbij meemaakt, is dat toch weer anders dan wanneer je verhalen hoort.
Mijn oma heeft een vorm van dementie en eigenlijk altijd als ik er was, ging het heel goed. Ik merkte er nooit wat van. Tot de laatste keer dat ik er was. Toen nam de dementie haar over. Dat was erg heftig. Ik schreef er een gedichtje over om het een plekje te kunnen geven.
Ken jij iemand met dementie?
Wil je meer van mijn gedichten lezen? Bestel dan hier mijn gedichtenbundel.
Ontdek meer van Gelukkigdedertiende.nl
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Zo simpel is dan geluk
28/05/2023 at 9:46 amDementie is een nare aandoening. Mijn opa had het ook. Hopelijk voor jouw oma heeft ze er zelf niet zoveel erg in. ❤️
Simone
28/05/2023 at 9:54 am❤️
Geke
29/05/2023 at 10:22 amWat een mooi gedicht, dank je wel.
Wij hebben ook van dichtbij met dementie te maken, met mijn schoonvader. Het is bij momenten een rollercoaster waar je liever niet inzit maar niet anders kan dan de rit uitzitten. Ook al geleerd van niet vooraf te denken want je kan 10 dingen bedenken maar dan zal het toch het 11de zijn dat zal gebeuren.
Heftig inderdaad…
Ook voor jou veel sterkte en hopelijk kan je toch nog wat mooie momenten met je oma hebben, ondanks alles.
Simone
29/05/2023 at 12:09 pmVeel sterkte met je schoonvader!
Chantal
10/05/2025 at 2:13 pmIk heb een aantal jaar geleden een tijdje stoelyoga lessen gegeven in een verzorgingshuis voor mensen met dementie. Dat vond ik zo dankbaar om te mogen doen.
In de omgang met iemand die dementie heeft, zit altijd iets van een veranderend element. Soms levert dat een fijne herinnering op, vaak word je geconfronteerd met verlies, terwijl de persoon er nog wel is. Dat kan heel dubbel voelen. Heb het ook in mijn eigen omgeving ervaren.
🍀
Simone
10/05/2025 at 5:33 pmWat mooi dat je dat hebt gedaan!