Leestijd: 3 minuten

Ik ga een boek uitbrengen. Dat lees je goed. Niet zomaar een boek, ik heb een gedichtenbundel gemaakt. En er gebeurt veel tijdens zo’n proces. Zo gaan er ook enorm veel gedachten door je heen. Ik deel je mijn gedachten die door mij heen gingen.

“Niemand wilt dit lezen!”

Deze gedachten komt nog vaak in mij naar boven. Ook al hoor ik steeds vaker dat iemand mijn boek écht wilt hebben en ik me op dat moment toch wel trots voel, komt dat stemmetje weer om de hoek kijken.

“Pfff, waar ben ik aan begonnen?”

In sommige dingen heb ik het wel een beetje onderschat. Het kost echt heel veel tijd om een boek te maken. Ook al had ik veel gedichten al eerder geschreven de afgelopen jaar. Het uitzoeken van de gedichten, ze op een fijne manier in het boek plaatsen, lettertypes uitzoeken die fijn lezen, omslag maken, ISBN nummer aanvragen, proefdruk bestellen. En dan is hij misschien nog niet klaar. Het voelt soms een race tegen de klok, terwijl ik mezelf geen datum heb opgelegd.

“Dit is doooooodeng!”

Niet alleen het boek uitbrengen vind ik doodeng. Maar ook de gedichten die erin staan vind ik doodeng om zo te delen. Ze zijn heel persoonlijk. De gedichten gaan over mijn persoonlijke groei/ontwikkeling die ik de afgelopen 2/3 jaar heb gemaakt. Daaruit heb ik een hoop nieuwe inzichten gekregen. Dat zijn mijn gedichten geworden. Alleen je krijgt dus echt een heel persoonlijk stukje van mij te zien. Dat is gewoon echt heel erg eng.

“Angsten moet je aangaan om te overwinnen”

Deze is wel waar, en ik zeg het dan ook vaak tegen mezelf. Want anders was ik waarschijnlijk al 300x gestopt om dit tot een boek te laten groeien.

“Iedereen kan dit kopen en lezen”

Ook een gedachte wat me soms beangstigd, maar soms ook trots maakt. Mijn persoonlijke groei op papier in de vorm van gedichten. Eigenlijk kan het niet mooier. En toch is het ook weer eng dat iedereen het kan lezen.

“Anderen gaan echt baat hebben bij dit boek”

Gelukkig kan ik mezelf ook toefluisteren dat dit boek niet alleen een mooie afsluiting voor mezelf is, maar ook zeker interessant is voor anderen. Niet alleen de gedichten, maar ook de inzichten die het je kan geven.

“Snel, snel! Je doet het voor oma en ze gaat achteruit!”

Het idee om een gedichtenbundel te maken is niet nieuw. Ik speelde er een paar jaar geleden al mee. Maar de laatste tijd herinner ik me weer wat mijn oma me vroeger zei, als ik weer een verhaal of gedicht had geschreven. Ze zei dat ik boeken moest gaan schrijven. Nu mijn oma dementerend is en dat helaas achteruit holt, was dat voor mij een extra reden om gas te geven op mijn boek.

En toch komt mijn boek er

Ondanks dat mijn gedachten van hot naar her schieten. Soms de angst me aanvliegt, of de trots mij omsingelt. Het boek komt er. En nu is er zeker geen weg meer terug, want het ISBN nummer is ook aangevraagd.

Nog eventjes geduld, maar hij is dus onderweg. Ik wil ook nog een kleine boekpresentatie houden. Maar hoe en in welke vorm, dat weet ik nog niet. Daar moet ik ook nog even heel hard over nadenken.