Wie mij op Instagram volgt heeft het misschien al gezien, maar ik ben bezig met mijn eigen gedichtenbundel. Ik ben al goed bezig, maar hij is nog niet genoeg gevuld naar mijn zin. Gedichten schrijven (en überhaupt schrijven) is een creatief proces. Maar hoe werkt het bij mij? Ik vertel het je vandaag in dit artikel!

Emoties zijn de key

Het is gek, of juist niet, maar ik moet in een bepaalde sterke emotie zitten om een goed gedicht te kunnen schrijven. Zomaar een gedicht uit mijn mouw schudden lukt dus niet altijd. Er zijn verschillende emoties die mij (kunnen) aanzetten tot het schrijven van een gedicht, zoals verdriet, boosheid maar ook trots en blijdschap.

Vaak komt er een gedicht uit vloeien als ik mijn emoties een plekje moet geven. Dus je kunt stellen dat alle gedichten die in het bundel komen te staan ook erg persoonlijk zijn. Maar omdat ze voor iedereen anders in te vullen zijn, wil ik ze toch ook graag delen met de rest van Nederland (en België).

Snelle schrijver

Een gedicht komt vrij snel op papier. Een paar woorden schieten dan door mijn hoofd en als het kan begin ik meteen te schrijven. Ik laat ze vrijwel altijd aan twee mensen lezen, een goede vriendin en mijn vader. Buiten dat ze het waarderen, zijn ze ook kritisch. Zo kan ik sommige gedichten net even iets sterker maken.

Wel is het lastig als een gedicht op een ongeschikt moment in mijn hoofd komt. Ik heb zelfs een periode gehad dat ik ’s nachts, als ik naar de wc was gegaan, mijn telefoon erbij moest pakken om de gedichten op te schrijven. Slapen kon ik anders ook niet omdat ik te bang was dat ik het zou vergeten.

Gelukkig is dat momenteel niet aan de orde. Ik ben ook zuinig op mijn slaap, dus ik heb ook liever dat ze overdag komen.

Het blijft er niet bij één

Meestal als ik eenmaal aan het schrijven ben, volgen er in een rap tempo meerdere gedichten. Allemaal met diezelfde emotie die ik nog aan het verwerken ben. Misschien komt dat omdat mijn gedichten meestal kort en krachtig zijn. Wat ik ook het liefst schrijf. Ik schrijf er dan meestal een stuk of 3 achter elkaar.

Soms lijkt het net lopende band werk, zo snel dat het gaat als het eenmaal vloeit. Maar als ik klaar ben, dan ben ik het ook kwijt. Zomaar afbreken is eigenlijk een doodzonde, want dan blijft het in mijn hoofd spoken. Ik moet het dan dus wel echt kwijt.

Verwerkingsproces

Eigenlijk is het schrijven van een gedicht mijn eigen verwerkingsproces van iets. Of het nu positief is of negatief. Ook het overlijden van mijn beste vriendin kan ik op deze manier op een fijne manier verwerken. Ik kan mezelf hierin gek genoeg het beste uitdrukken.

Nu ben ik vooral bezig met gedichten die je een mooi inzicht geven, maar ik heb nu al een tweede bundel in mijn hoofd die ik wil gaan maken. Ik hoop dat ik snel tevreden ben met het aantal gedichten die ik op papier heb gezet, zodat ik deze kan laten publiceren.

Schrijf jij ook wel eens gedichten of in bijvoorbeeld een journal om iets te verwerken?