Lieve Jess,
Poeh. Ik vind het stom om te zeggen. Maar wat vloog het dan alsnog voorbij. Over een paar dagen precies ben je alweer een jaar niet meer onder ons. Ik hoor mijn telefoon nog steeds rinkelen. En ik zie nog steeds een vreemd nummer in het beeldscherm van mijn telefoon, denkend dat het een potentiële klant zou zijn.
Maar het was je schoonzus. Ze vertelde me dat ze iets heel ergs moest vertellen en daarna volgde dat jij niet meer leefde. Vol ongeloof vroeg ik of ze een grap maakte. Het was geen grap en de grond zakte volledig weg. Hoe kon jij zomaar ineens weg zijn?!
Wat was ik blij dat ik op dat moment niet alleen thuis zat en dat mijn ouders mij meteen konden opvangen. Al hielden zij het ook alles behalve droog. Zij kende jou ook goed.
En dan nu, zijn we een jaar verder. En ik ben vele moeilijke momenten verder. Momenten die ik bijvoorbeeld met jou had willen delen. Zoals een concert van Racoon, waar we samen naar toe zouden gaan als het weer kon. Jouw verjaardag, mijn verjaardag. Het overlijden van Budgie.
Nu schrijf ik deze brief, terwijl ik ondertussen kijk en luister naar de livestream van Groots met een zachte G – Guus Meeuwis – wat zo ongeveer onze traditie was. Nu een traditie die ik alleen op de bank voortzet. En er komen allerlei herinneringen in me naar boven. Alle mooie dingen die we samen hebben gedaan. Alle bijzondere gesprekken. Dat je ceremoniemeester was op onze bruiloft.
Maar er komen geen nieuwe herinneringen met jou er nog bij. Dat vind ik nog steeds zo onwerkelijk, gek, stom en enorm verdrietig.
Ik heb genoten, genoten, ik heb genoten van jouw liefde genoten van jouw vriendschap en van jou – Guus Meeuwis
Maar toch blijft het de harde waarheid. Wat nog altijd als onwerkelijkheid voelt. En ik weet dat je met me meekijkt van boven en er toch wel voor me bent. Al is dat natuurlijk niet hetzelfde. Dat hoef ik jou ook niet uit te leggen. Want alles wat ik samen met je had willen doen, dat gaat gewoon niet meer. Alle mooie nieuwe herinneringen, avonturen, concerten… Alle sushi-etentjes, überhaupt etentjes want daar waren we goed in.
Ik beloof je dat, alles wat we graag samen zouden doen, dat ik dat blijf doen. En dan zal ik altijd aan je denken. Zo iets gaat met een lach en een traan. En ik beloof je, precies zoals je dat zou hebben gewild, dat ik verder ga.
Ik mis je, tot weerziens <3
Wat vreselijk om iemand die zo dichtbij je stond te moeten missen. 🙁 Sterkte!
Dankjewel
Mooi geschreven. Alweer een jaar geleden… Heel veel sterkte! <3
Dankjewel <3
❤️