Als een kat uit de boom kijken

Op mijn Instagram vroeg ik mijn volgers om een woord in te sturen, zodat ik daar een (creatief) stuk over kan schrijven. In dit artikel ga ik schrijven over dat woord. Raad jij welk woord het was?

Ben je verlegen?

Ik heb wel eens gemerkt dat mensen dachten dat ik verlegen was. Als ik iemand nog niet zo goed ken, dan zal ik altijd even de kat uit de boom kijken. Even aanvoelen wat voor persoon iemand is. Dat heeft dus helemaal niks te maken met verlegen zijn. Ik noem het eerder voorzichtig en niet meteen het einde van mijn tong laten zien. En als je het mij vraagt, is dat helemaal niet zo’n slechte eigenschap.

Ervaringen in het verleden

Sommige hebben het gewoon van zichzelf. Zelf denk ik dat het bij mij is ontstaan door ervaringen als kind en tiener. Ik ben vroeger veel gepest, waardoor ik mensen niet zo snel vertrouw. Eigenlijk des te bijzonderder dat ik hier wel bijna alles durf te delen. Dit is toch wel mijn safe space, waar ik ook zelf controle op heb. Zo bepaal ik welke reacties ik plaats, maar ook of ik een artikel achter een slotje deel en wie deze mag lezen en daarvan het wachtwoord krijgt. Ik hoef hier een stuk minder af te tasten dan op andere plekken. Dat komt ook omdat ik best wat vaste lieve lezers heb!

Maar bij een nieuwe baan of een nieuw gezelschap die ik leer kennen, kan ik wel eens wat stiller zijn. Of ben ik juist bewust wat oppervlakkig qua gesprekken. Soms vind ik dat overigens wel lastig, want ik praat wel graag. Al ben ik tegenwoordig ook wel wat voorzichtig.

Van de positieve kant bekijken

Hoewel het lijkt dat ik misschien naar het negatieve kijk, zie ik het dus niet als een negatieve eigenschap. Ik vind dat je best dingen voor jezelf mag houden. Ook als je blogt en niet alles wilt delen, heb ik daar alle begrip voor. Eigenlijk gaan een hoop dingen een ander niks aan natuurlijk. Een blog is dan gewoon een hele fijne uitlaatklep. Of zoals ik het noem: safe space.

Doordat je zo voorzichtig bent, kun je wel aftasten met wie je bepaalde dingen wel of niet deelt. Misschien heb je een heel fijn hecht groepje collega’s waarmee je bijna alles kunt delen. Iets wat ik altijd heel fijn heb gevonden. Maar ook dat durfde ik niet meteen.

Dat geldt natuurlijk ook voor nieuwe vriendschappen. Ik denk zelfs dat ik daarmee nog een stuk voorzichtiger ben. Dat komt natuurlijk ook voort uit eerdere ervaringen. Toch heb ik gelukkig een aantal goede vriendinnen waarbij ik echt alles kan delen. En die vriendschappen waardeer ik dan ook enorm. Niets is zo fijn om jezelf te kunnen zijn.

De conclusie van dit verhaal?

Het is dus zo slecht nog niet, om de kat uit de boom te kijken. Om even je voelsprieten zijn werk te laten doen of misschien noem je het wel heel anders. Soms heb je er meer tijd voor nodig en soms voel je al snel genoeg aan of jouw verhaal bij iemand veilig is.

Ben jij meteen een flapuit of tast je ook eerst af wat voor persoon je voor je hebt? Herken je je in mijn verhaal of juist niet? En kun je het woord raden waar ik over moest schrijven?

PS: Het is me compleet duidelijk dat ik geen foto’s heb gebruikt met een kat er op, want die heb ik niet. Maar ook deze diertjes doen hetzelfde. 😛