We hebben het zo goed hier, toch? | Column

Het duurt niet zo heel lang meer en dan moeten we alweer naar de stembus. Ik laat me nooit uit over mijn politieke voorkeur, want ik wil graag neutraal blijven. Maar waar ik wel voor uitkom, is dat ik zeer sterk mijn twijfels heb. Over de toekomst in Nederland, de politiek an sich en alles daar tussenin. Maar wat vaak vraag ik me af of we het wel echt zo goed hebben in Nederland, als dat we altijd zeggen. Het kan natuurlijk altijd erger. Maar ik heb wel het idee dat ‘we’ ons eigen gat aan het graven zijn… Waarschijnlijk sputter je nu al tegen, nadat je dit hebt gelezen. Maar ik wil ook graag onderbouwen waarom ik me dat zo afvraag.

Laat ik eens beginnen met de zorg. Dat belangrijke onderdeel van onze samenleving wat (in mijn ogen) kapot is bezuinigd. Niet alleen moeten we elk jaar meer geld betalen aan onze zorgverzekering, we krijgen er ook steeds minder voor terug. De zorg wordt duurder en duurder, maar óók uitgemolken. En als je als stel ouder bent, maar één van jullie heeft meer zorg nodig wat de ander niet meer kant geven. Dan worden jullie gescheiden en gaat de één naar een verzorgingshuis en de ander verblijft elders. Tot de dood ons scheid of is het tot de zorg ons scheid?

Dat is natuurlijk niet het enige probleem. Vele kunnen geen huis vinden. Er is een enorm te kort aan woningen. Mede daardoor en de inflatie gaan de huizenprijzen door het dak (mooie woordgrap ;-)). Stellen die uit elkaar gaan moeten onnodig lang bij elkaar blijven wonen en jongeren kunnen niet eens een huis vinden.

En dit punt kan ik ook niet weglaten. Ik heb het over de veiligheid van vrouwen. Het lijkt wel met de jaren steeds slechter er op te worden. We weten in elk geval dat het er niet beter op is geworden en dat vind ik oprecht een schande.

Ik kan nog doorgaan over de scholen en opleidingen, maar daar heb ik iets minder kaas van gegeten. Ik weet alleen dat er ook daar een flink te kort is aan leraren. Het wordt maar niet opgelost. Ik zal niet zeggen dat de oplossing makkelijk is, maar de echte oplossing is er nog steeds niet.

En hoe ga jij naar je werk? Ik moet hiervoor een auto hebben, want het openbaar vervoer is hier gewoon bar slecht. Ik woon misschien in een dorp, maar niet per se ver van grotere steden. Maar wat betreft openbaar vervoer woon ik in de middle of nowhere. En los daarvan is het ook nog eens slecht geregeld en blijven de tarieven maar stijgen. Hoe is het mogelijk dat als het vervoer minder en slechter wordt, dat het duurder wordt? Als je wilt dat meer mensen met openbaar vervoer gaat, dan lijkt mij eerder dat de oplossing andersom moet zijn…

Ik ga het niet eens hebben over de belachelijk dure boodschappen. Het excuus dat het door de oorlog komt, komt er bij mij ook niet meer in.

En wellicht vergeet ik nog wel punten waar hier in Nederland gewerkt kan worden. Zoals bijvoorbeeld de veiligheid voor ieder mens met welk geslacht en geaardheid dan ook. En voor gehandicapten zijn de voorzieningen ook nog triest geregeld. De post wordt ook duurder en minder. Maar willen we dan écht geen kaartje meer sturen, of vinden we het gewoon het geld niet meer waard? (vul gerust in de reacties andere punten aan)

Ik ben de hoop in de politiek allang verloren. Ik geloof er niet in dat het beter wordt. Ook niet na een nieuwe stemronde aanstaande oktober. Waarschijnlijk zitten zij nog in de gedachten dat we het hier zo goed hebben. Maar is dat wel écht zo? Ja, we hebben het beter dan in heel veel andere landen. Maar op veel vlakken kunnen we van andere landen ook nog het een en ander leren.

We leven in elk geval niet in oorlog (voor nu?), wat een privilege op zich al is tegenwoordig. In dat geval kun je zeggen dat we het best goed hebben. Maar het is hier niet zo rooskleurig als mensen van buitenaf denken.