Soms lijkt het misschien alsof ik vergeten ben, wat er 4 jaar geleden is gebeurd op 18 juni. Het tegendeel is waar. Ik ben nog steeds bijna dagelijks bezig met deze heftige dag en periode.
Het is een film die, zeker wanneer het weer juni is, regelmatig opnieuw in mijn hoofd afspeelt. Ik weet het nog goed; ik zat bij mijn ouders met Budgie. Ik weet eigenlijk niet meer waar ik was geweest. Maar ik was godzijdank niet alleen. Tot ineens mijn telefoon ging. Een vreemd nummer… Op dat moment had ik nog mijn fotografie bedrijf, dus ik vermoedde dat het een klant was. Toen ik opnam en de naam hoorde, duurde het even voor ik door had wie het was en het enige wat ik echt hoorde was ‘Jessica is overleden’. Daarna zakte de grond onder mij vandaan. En gevoel wat ik maar één keer eerder had ervaren in mijn leven. Mijn ouders zagen meteen dat er iets heel ergs was en vroegen zorgelijk wat er was, terwijl ik de persoon aan de andere kant van de lijn vertelde dat dat niet kon. Ik geloofde het niet. Ze drukte op mijn hart dat het echt waar is en vertelde vervolgens het hele verhaal (dat laat ik i.v.m. privacy achterwege).
Toen ik op had gehangen, heb ik alles bij elkaar gehuild, gegild, samen met mijn ouders en mijn man gebeld dat hij meteen naar mijn ouders moest komen. Alles wat daarna is gebeurd ben ik kwijt.
Deze film speelt ook nu weer bijna dagelijks in mijn hoofd af. Alsof ik nog zou kunnen ontsnappen aan deze nachtmerrie.
De crematie volgde en het was bijzonder dat er 100 mensen bij mochten zijn vanwege de pandemie. Velen volgde de ceremonie online. Ik weet nog goed toen we de zaal in liepen en een foto van haar (die ook op de rouwkaart was afgebeeld) die ik had gemaakt groot was afgebeeld. Ik zakte helemaal in elkaar…
Er was me ook gevraagd om iets voor te dragen. Maar ik kon het niet. Ik heb iets laten voorlezen door de uitvaartbegeleider. Ergens voelde dat zwak, ik heb wel vaker bij een overlijden iets voorgedragen. Maar ik kon het echt niet.
Hoe het kan dat de jaren voorbij zijn gevlogen weet ik niet. Misschien komt dat wel omdat we juist zoveel mogelijk uit het leven proberen te halen na haar overlijden? ‘Cause time flies when you’re having fun…
En dat verdriet naast geluk kan bestaan is soms ook best gek. Het geeft me een enorm schuldgevoel naar bijvoorbeeld haar vriend en ouders. Maar niemand heeft er wat aan als ik maar blijf kniezen.
En toch is de maand juni voor mij een blok aan mijn been en een brok in mijn keel. Ik tel de dagen af tot de dag van het overlijden. Bij alle keren dat ik de datum van de dag zie, reken ik (bewust en onbewust) uit hoeveel dagen nog tot de dag. Datzelfde heb ik ook met haar verjaardag, trouwens.
Ik weet wel dat dit overlijden zo anders is, dan alle andere die ik heb meegemaakt. De vele vragen die blijven, haar leeftijd, maar ook de plannen die we nog hadden. Ik denk dat deze herbelevingen nooit weg zullen gaan en dat de maand juni voor mij altijd een donker randje zal hebben…
Op het moment dat ik dit nu schrijf (4 juni) weet ik nog niet eens zeker of ik dit daadwerkelijk ga plaatsen. Maar als je het nu hebt gelezen en ook allemaal wilde lezen, dan wil ik je in elk geval bedanken dat je dat hebt gedaan.
Ontdek meer van Gelukkigdedertiende.nl
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Naomi
18/06/2025 at 7:11 amWat kan zo’n datum dan een stroom van herinneringen en gevoelens oproepen hè! Heel invoelend geschreven en ik wens je voor vandaag en de dagen die volgen heel veel sterkte!
Simone
18/06/2025 at 8:54 amLief, dankjewel.
Alicia
18/06/2025 at 8:24 amWat moet dit pijn doen zeg. Ik kan het me niet voorstellen om mijn beste vriendin te verliezen. Sterkte met deze periode <3
Simone
18/06/2025 at 8:54 amDankjewel.
kolibrie
19/06/2025 at 8:03 pmAltijd verschrikkelijk om iemand te verliezen. Hier zijn er ook al dagen dat ik aan mijn mama denk, de 23 ste is ze overdenken. Aller sinds nog veel sterkte, het blijft elk jaar moeilijk.
Simone
19/06/2025 at 9:20 pmJij ook veel sterkte deze dagen!
iliveformydreams.com
21/06/2025 at 8:50 amWoorden schieten te kort.
Knuffel ❤
Simone
21/06/2025 at 8:55 am♥️
Samaja
22/06/2025 at 4:15 pmWat een heftig verhaal. Dikke knuffel ❤️
Simone
22/06/2025 at 3:16 pmDankjewel ♥️
Nicky
29/06/2025 at 10:57 amHet zal altijd wel een beladen dag blijven. Sterkte.
Simone
29/06/2025 at 10:21 amDat denk ik ook. Dankjewel.